بهار سال ۱۳۹۹ یکی از بی پشینه ترین سال ها، در تاریخ معاصر زندگی بشر است. شاید کمتر کسی پیش بینی می کرد بشری که تا این حد، از ابزارها و توانمندی های علمی برخوردار است، چنین درمانده و غافلگیر شود. شیوع ویروس کرونا، تکانه شدیدی بر پیکر جهان و جهانیان وارد کرد. در فاصله کمتر از یک ماه، تمام بازارهای بزرگ جهانی به رکود رفت و هزاران شرکت و موسسات تولیدی و خدماتی تعطیل شد. میلیون ها انسان مجبور شدند، در کنج خانه های خود پناه برند تا بدین طریق، خود را از شر ابتلا به این ویروس همه گیر، نجات بخشند. با آن هم، تا کنون بیشتر از سه میلیون انسان در سراسر جهان به دام آن افتاده اند و چندین هزار دیگر، قربانی شده است.
موسسات آموزشی از جمله اولین موسساتی بودند که در اکثر کشورهای جهان تعطیل شد و میلیون ها کودک از حضور به مکتب و فراگیری مستقیم دانش باز ماندند. کشورهایی که از یک طرف تجربه آموزش آنلاین و غیر حضوری را داشتند، و از طرف دیگر، از مدیریت سالم و حساب شده ای برخوردار بودند، به زودی توانستند طرح بدیل خود را روی دست گیرند و برنامه های آموزشی خود را با استفاده از نرم افزارهای قابل استفاده در دنیای مجازی، پیش ببرند. اما کشورهای دیگری مانند افغانستان، که متأسفانه هیچکدام این موارد را نداشتند، دچار آشفتگی و سردرگمی شدیدی شدند و ناگزیر همه چیز را رها کردند.
لیسه پگاه یکی از جمله نادرترین لیسه های افغانستان است، که با اعلام به تعویق افتادن برنامه های آموزشی از جانب وزارت معارف، در اولین روزها، طرح آموزش غیر حضوری خود را روی دست گرفت. تقسیم اوقات آموزش غیر حضوری آماده شد، نرم افزارهای قابل استفاده خود شناسایی و طرح آموزش غیر حضوری، یک روز قبل از شروع سال تعلیمی، با خانواده های دانش آموزان شریک گردید. برنامه آموزش غیر حضوری لیسه پگاه، از نخستین روز سال تعلیمی ۱۳۹۹ (سوم حمل) به طور رسمی آغاز شد و دانش آموزان مصروف فراگیری درس شدند.
اگر چند این طرح در آغاز با یک سری دشواری هایی همراه بود: ناآشنایی خانواده ها و دانش آموزان با آموزش غیر حضوری، عدم دسترسی به انترنت کافی، سیستم نامنظم و ضعیف برق در افغانستان و سراسیمگی و نگرانی خانواده ها به خاطر شیوع بیماری کرونا، از جمله مواردی بود که ما شدیداً با آن درگیر بودیم. اما معلمان و اعضای اداری در مقابل این دشواری ها تسلیم نشدند و با تشویق و حمایت بیشتر خانواده ها و دانش آموزان، برنامه های خود را ادامه دادند. یکی از جمله کارهایی که انجام شد، این بود که صورت های مختلف دسترسی خانواده ها به مواد درسی روی دست گرفته شد. درس ها در قالب، ویدیو، فایل های صوتی و متن های نوشتاری آماده شده در اختیار خانواده ها گذاشته شد. همچنین از خانواده ها خواسته شد که برعلاوه استفاده از اپلیکشن گوگل کلاس روم، می توانند برنامه های درسی را از طریق گروه های تلگرام که مختص هر صنف درسی بود، نیز دریافت کنند. خانواده هایی که نمی توانستند به این دو صورت، درس ها را دریافت کنند، با نظر داشت حفظ تمام شرایط بهداشتی و ایمنی، به اداره مکتب مراجعه کرده و در فلش ها و کارت های حافظه فایل های درسی را دریافت کنند.
ما در طول یک ماه، موفق شدیم، بیشتر از هشتاد درصد دانش آموزان خود را تحت پوشش برنامه آموزشی خود قرار دهیم و دانش آموزان خود را از سردرگمی و بی برنامگی نجات بخشیم. همچنین تا کنون ده ها دانش آموز از مکتب های دیگر، با عضویت در برنامه آموزشی پگاه، توانسته اند برنامه های درسی خود را تعقیب کنند.