اویس حکمت، آموزگار مضامین علوم اجتماعی در پگاه

«در آشفته‏‌ترین نقطه‌‏ی تاریخ، زمانه‌‏یی که جهان دارد در گرداب کرونا غرق می‌‏شود، پگاه شما را به امید و زندگی دعوت می‏‌کند.»

(امان مهریار، ماستر ادبیات فارسی، قبلاً آموزگار در لیسه پگاه)

بخش سوم: امید در آشفتگی

با گذشت هر روز، مهارت‏‌های ما بیشتر می‌‏شد. آن‌‏طرف خانواده‏‌ها و دانش‌‏آموزان نیز کمتر شکایت می‏‌کردند. کارهای خام ما پخته‏‌تر شده می‌‏رفت. سرعت کار تمام کاربران گوگل‌‏کلاس‌‏روم و گروه‏‌های تلیگرامی افزایش یافته بود. حضور مجازی دانش‌‏آموزان در کلاس‌‏های غیرحضوری روزبه‌‏روز بیشتر می‌‏شد. دیگر لازم نبود در یک روز تقسیم اوقات را برای ده‌‏ها کاربر جدید شریک بسازیم؛ مجبور نبودیم که رمزِ ورود به کلاس‌‏های مجازی را به تک تک دانش‏‌آموازن و خانواده‌‏ها توضیح دهیم. گروه نظارت بخش اداری پگاه، هر روز کارها را نظارت می‌‏کردند و به مشکلات رسیدگی می‌‏شد. با تجربه‌‏ی هر روز، قابلیت جمعی ما گسترش می‌‏یافت. خانواده‌‏ها در حصه خود شان، به گونه‌‏ی مناسب، استقبال و حمایت کردند.

تدریس غیر حضوری، کم کم برای ما به یک تجربه‌‏ی آشنا و نظام‌‏مند تبدیل می‌‏شد. شورای مدیریتی پگاه بخشی از مصوبات جلسه هفته دوم شان را با معلمان شریک ساخت که مسیر را مشخص‌‏تر و روشن‌‏تر می‌‏کرد. طبق این طرح، درس‌های مضمون‌های ساینسی و زبان  و ادبیات، باید به شکل تصویری تهیه می‏‌شد. مضمون‌های علوم اجتماعی باید در فایل‌‏های صوتی با تمرین و تکالیف نوشتاری و خواندنی تنظیم می‌‏گردید. در دوره اصول صنفی تمام دروس به شکل کلیپ‌‏های تصویری کوتاه با حجم پایین، در نظر گرفته شده بود. از همه معلمان خواسته شد که طرح ارایه بازخورد شان را برای مدیریت دیپارتمنت‌‏ها بفرستند، تا از توحید آن‏ها یک رهنمود جامع برای بررسی گزارش فعالیت‌‏های دانش‌‏آموزان و بازخورد دادن به آن‏ها، تهیه شود. کارها به سامان می‌‏شد و اشتیاق آموزگاران و دانش‏‌آموزان افزایش پیدا می‌‏کرد. اما هنوز هم چالش‏‌هایی وجود داشت که کار را دشوار ساخته بود.

به تاریخ ۲۱ حمل ۱۳۹۹ آقای حفیظ‏الله ابرم، رئیس هیئت مدیره پگاه، یک پیام صوتی برای خانواده‌‏ها فرستاد. در این فایل، آقای ابرم از دشواری‌‏های تدریس غیرحضوری یاد کرد و ضرورت همکاری خانواده‌‏ها با مکتب را هم در حصه حمایت مالی و هم در زمینه همکاری با فرزندان شان، تبیین و تصریح کرده بود. آقای ابرم در این صحبت‌‏ها توضیح داد که وقتی به یک مشکل کلان بر می‌‏خوریم، ممکن است دو حالت اختیار کنیم: اول این‏که فقط به خودِ مشکل فکر کنیم و آسیب‌‏های ناشی از آن را بزرگ‌نمایی کنیم، اما در حالت دومی، به این فکر می‏‌کنیم که این مشکل در هر صورت پایان یافتنی است، ولی ما در سهم خود، باید با آن چگونه برخورد ‏کنیم؛ مهم‏‌تر از آن، شرایط پس از مشکل، سزاوارِ تأمل و تدبیرِ بیشتر است. بنا براین، با تمام مشکلاتی که وجود دارد، تصمیم ما براین است که جریان آموزش را متوقف نکنیم؛ بلکه از این شرایط به مثابه‌‏ی یک فرصت خیلی خوب، برای تجربه‌‏ی جدید و مفید، استفاده کنیم. بدین ترتیب، آقای ابرم ضمن قدردانی از زحمات و حمایت‌‏های خانواده‌‏ها، از آن‏ها خواست که مکتب را مورد حمایت مالی قرار دهند و در درس‏‌های فرزندان شان نیز به گونه‌‏ی جدی و موثر همکاری کنند. این پیام در تمام گروه‌‏های تلیگرامی بارگذاری شد. به دنبال آن در پایان هفته دوم و شروع هفته سوم حمل، موجی جدیدی از تحرک  در میان خانواده‌‏ها و دانش‌‏آموزان ایجاد شده بود. هرروز اعضای جدیدی در گروه‌‏ها اضافه می‌‏شدند. سوال‏‌ها و گزارشِ فعالیت‏‌های بیشتری دریافت می‌‏کردیم. این رویداد، اعتماد حداکثری مشترکین پگاه نسبت به پگاه را به خوبی آشکار می‌‏سازد.