امروز بار ديگر ورق جديدي از موفقيت ها و دست آوردهاي پگاه مان را با هم خوانديم. ورقي كه با

ساعت از دوازده شب گذشته است. گلویم درد خفیفی دارد. احساس تشنگی مرا وا می دارد کتابم را کنار بگذارم

به اطرافم می نگرم. خسته ام و دلم هوای تازه می خواهد. به سمت پنجره اتاق می روم و به

آرام و آهسته قدم بر می داشت و با هر قدم حس زندگی و بالندگی در او فزونی می یافت.

سخن من این است که آموزگارت فقط بخش کوچکی از این هدف بزرگ است و برایت می گویم تا از

مجموعه دانش و معارف تاریخ مدون چند هزار ساله را در کتاب می توان یافت. هیچ کدام از وسایل ارتباطی،

امروز همگی شاهد موفقیت و شکوفایی بی نظیر عزیزان مان بودیم. امروزه با پیشرفت روزافزون دانش و تکنولوژی و جریان