روی تکه چوبی نشسته ام. پاهایم را با فکر پریشان این طرف و آن طرف حرکت می دهم. سرم را

در حالی که می دوید، شاخه های بلند ساقه گندم را نیز از مقابلش کنار می زد تا گونه های

هوا سرد است. دمای بدنم پایین آمده است. سردی اتاق در سکوت، بغلم کرده است و من از ترس به

در بهار سال ۱۳۹۵، درست پنج سال پیش از امروز، وارد لیسه پگاه شدم. پگاه آغاز روز، آغاز زندگی. با

اولین ماه از سال 2021 را با برنامه ای جالب و مفید آغاز کردیم؛ تعدادی از دانش آموزان لیسه خصوصی

برقص برای خود دنیای زیبایی بساز وسط این ویرانی ها و زشتی ها. لبخند تو خورشید می شود برای کابلم

با دقت تمام قلم را روی کاغذ سفید می کشد. دستانش می لرزند، اما او اعتنایی نمی کند و به

به کاغذ درشت و چار کنج شکل دار که تخم مرغ ها ردیف چیده شده بود نگاه می کند. فقط

بعد از مدتی طولانی همدیگر را می بینیم؛ اما او آن دوست قدیمی من نیست! نه چشمانش آن فروغ روزهای