شیوع مریضی کرونا همچنانی که تمام کشورهای جهان را غافل گیر کرد و برنامه های معمول زندگی را در تمام کشورها برهم زد، در افغانستان نیز نگرانی هایی را به وجود آورد و سبب شد حکومت هر نوع تجمعات را برای مدتی لغو کند تا از شیوع و همه گیر شدن آن بکاهد. از جمله مکان های عمومی، مکتب ها و دانشگاه ها نیز شامل تعطیلی یک ماهه گردید. این در حالی است که مدت زمان درسی به دلیل های زیاد و به خصوص مشکل آب و هوای سرد سیری، امکان افزایش آن در ختم سال تعلیمی و جبران برنامه های درسی عقب افتاده خیلی اندک می باشد. ناگزیر یا باید حجم برنامه های درسی در طول سال تعلیمی زیاد شود، و یا راه هایی که با استفاده از تکنولوژی در جهان امروز روی دست گرفته می شود، استفاده شود.

می دانیم ما به انترنت کافی دسترسی نداریم، می دانیم ما با ابزارهای تکنولوژی جهان امروز بیگانه ایم، می دانیم اقتصاد ما ضعیف است و تهیه ساده ترین امکانات و شرایط آموزشی دشوار است، می دانیم تعداد زیاد دولت مردان ما به مسایل و موضوعات دیگری غیر از آموزش کودکان و نوجوانان مصروف اند، می دانیم بیشتر گلایه می کنیم اما تنبلی بن مایه اصلی زندگی ما را شکل می دهد، و… اما چه می توانیم بکنیم؟ مثل ده ها و صدها مراکز دیگر، دست روی دست بگذاریم و تماشا کنیم؟ مثل عادت همیشگی در تمام مسایل زندگی، منتظر بمانیم کدام موسسه یا وزارت بیاید و برای ما راه حل پیشنهاد کند یا دست یاری دراز کند؟ و….

به همین منظور مدیران و معلمان پگاه نگران اند و نمی توانند آرام باشند. نگران عقب افتادن برنامه های درسی، نگران دور ماندن دانش آموزان از محیط درسی و کشیده شدن شان در کوچه ها و بازارها و…. ما دور هم جمع شدیم تا راه حلی برای این مشکل بسنجیم. در میان تسلیم شدن در برابر مشکلات و یا در پیش گرفتن راه بدیل، تصمیم بر این شد بر رغم همه مشکلات، خود را با کاروان جهان امروز هماهنگ کنیم و آن ارایه برنامه های درسی از طریق انترنیت و به صورت غیر حضوری برای دانش آموزان است. آموزگاران لیسه پگاه مشکلات و دشواری هایی را که در پیشبرد این برنامه در برابر مکتب، دانش آموزان و اولیا قرار دارد به خوبی درک می کنند و قبلاً نیز اشاره شد. در کنار موارد بالا، این را نیز می دانیم که تعداد کثیر دانش آموزان ما در پایه های ابتداییه اند و نیاز به کمک بیشتر و مستقیم دارند و یا هم کسی را در خانه ندارند تا همراه شان کمک کند. ما همچنان درک می کنیم برخی از خانواده ها توان مادی و یا توان مدیریتی کافی ندارند تا از عهده این برنامه بیرون شوند؛ اما با همه این ها، به باور ما نمی شود دست روی دست گذاشت و به خاطر مشکلات راه حلی روی دست نگرفت. بخصوص که جمعی از خانواده ها این توان را دارند و اخلاقاً مناسب نیست به خاطر مشکلات در بخش یک عده دانش آموزان کسانی را که امکان پیشبرد چنین برنامه ای را دارند، محروم ساخت و زمان و حق دسترسی به آموزش را از آنها گرفت. مدیریت لیسه پگاه راه های مختلفی را سنجیده است تا حداکثر دانش آموزان از برنامه های آموزشی در این ماه بهره بگیرند؛ فعال سازی گروه تلگرام، فعال کردن گوگل کلاس روم، دریافت مواد درسی از مکتب، در صورت نیاز کار فردی معلمان و همچنان همکاری خواستن از خانواده هایی که امکان آموزش دارند، از جمله راه هایی اند که برای بهره برداری بهتر در نظر گرفته شده است. مرور کلی درس های ارایه شده بعد از شروع شدن مکتب ها و استفاده از روش دانش آموز یاری در آن زمان از جمله اقدامات دیگری است که ما روی آن فکر کرده ایم.

نحوه استفاده از هر کدام از روش های یاد شده از طریق فضای مجازی با خانواده ها شریک ساخته شده است. در کنار آن، همه همکاران ما جزو مسوولیت خود گرفته اند که تا حد امکان خانواده ها را راهنمایی و یاری کنند. جا دارد از همه این همکاران گرامی صمیمانه سپاسگزاری و قدردانی کنیم. با وجود این ها، در صورتی که خانواده ای همچنان مشکل داشته باشد، می تواند از طریق مراجعه مستقیم در مکتب، از مسولان و معلمان مکتب کمک بگیرد و مشکل خود را حل سازد. مهم این است که همه با هم و به همکاری هم زمان یک ماهه دانش آموزان را از هدر رفتن نجات دهیم و حد اکثر بهره را ببریم. باور ما بر این است که به هر میزان خانواده های گرامی در پیشبرد این برنامه با مکتب همکاری و همگامی کنند به همان اندازه زیان یک ماه تعطیلی کاهش پیدا می کند. امیدواریم بعد از سپری شدن یک ماه تعطیلی و باز شدن دوباره مکتب ها، شاهد یک تجربه جدید و دستاورد خوب باشیم.

برای همه شما، بهروزی، صحتمندی و شادکامی آرزومندیم.

شورای مدیریتی پگاه