قطار تغییر، باید از جادهی ما بگذرد
April 29, 2020
اویس حکمت، آموزگار مضامین علوم اجتماعی
ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
پس از سه ماه برنامه مطالعات گروهی و برنامهریزی آموزشی، جلسه پِداگوژی برگزار شد و اعضای هیئت مدیره پگاه، در مورد برنامههای آموزشی ۱۳۹۹ خورشیدی صحبت کردند. دورهمی گرم و ضیافتی پرمهری بود. هم جلسه بود و هم خاطره شد.
پگاهیان در زمستان ۱۳۹۸ خورشیدی، کاری نفسگیری پشت سر نهادند. مطالعهی گروهی در مورد آخرین و جدیدتری نظریههای یادگیری، در کنار برنامههای آموزشی، برای تمام اعضای خانوادهی پگاه ارزشمند و ثمربخش بود. روانشناسی رشد، روان شناسی تربیتی، نظریههای سازندهگرایی و ارتباطگرایی و … محورهای اصلی برنامهی مطالعاتی زمستان ۱۳۹۸ خورشیدی پگاهیان بود. در لابلای موضوعات نامبرده با دانشمندان بزرگ تعلیم و تربیت، آشنا شدیم و همواره تلاش و تاکید جمعی ما این بود که چطور میتوانیم با استفاده از این نظریهها، طرح عملیِ آموزشی تهیه نماییم.
گامبهگام و پابهپای هم، پیش رفتیم. استاد حفیظالله ابرم و استاد سعادتنیا، در عین حالی که اعضای گروهها بودند، سخت حوصلهمندانه و راهگشایانه، راهنمایی کردند و بالاخره با هم راهی نسبتا سخت، اما پرثمری را طی کردیم.
در پایانــ هرچند این راه را پایانی نیستــ هرگروه، به تهیهی یک طرح آموزشی، مبتنی برنظریههای علمی در حوزه آموزش و پرورش، موفق شدیم. میدانیم که هنوز در آغاز راهیم و ناپختگیها و کاستیهای جدی در کار مان وجود دارد، اما آنچه که امیدبخش است و شایستهی تفاخر و مباهات نیز، این است که در پگاه کاری مسئولانه، علمی و معطوف به زندگی و سازندگی صورت میگیرد.
طرح فلسفهی آموزشی، تدوین نظامنامهها و لوایح کاری، تعریف دورنمای پرورشی، طرحهای آموزشی مبتنی بر نظریههای علمی، برنامههای مهارت زندگی و رویهمرفته برنامههای معطوف به فراگیری هنر خوبزیستن، چیزی است که پگاه را از غیر پگاه متمایز می سازد. مسلم است که در جاهای دیگر، نیز کارهای ارزشمندی در حوزه آموزش صورت میگیرد که نتائج امیدوار کننده نیز داشته و خواهند داشت، اما ایدئال پگاهیان، خلق یک الگوی بومی برای آموزش اثربخش در سطح کشور است. بلی! قطار تغییر، از این جاده گذر خواهد کرد!