برای هر دانش آموز افغانستانی شاید بزرگترین هدف و آرزو، به دست آوردن بورسیه و رفتن به کشورهایی چون آمریکا، انگستان، چین، جاپان و کشورهای اروپایی باشد تا بتواند به تحصیلات بهتر و زندگی آسوده تر دست یابد. بنابراین برای قبولی در هر بورسیه در قدم نخست داشتن مهارت عالی زبان انگلیسی و در قدم بعدی، مهارت ها، توانمندی ها و تجربیات دانش آموز در نظر گرفته می شود.
فرصتی که من به دست آوردم، متفاوت تر از دیگران است. من زبان انگلیسی ام خوب بود، اما امتحان زبان را طی نکرده بودم و مدرک زبان نداشتم. در کنار تلاش های خودم، موفقیت ام به کسانی دیگر نیز وابسته بود؛ یعنی روابط ام بود که من توانستم موفق شوم و بورسیه بگیرم. من در حدود دو سال پیش با Thomas Valenti از طریق برنامه GYDI آشنا شدم. در این برنامه برای هر اشتراک کننده یک مشاور یا رهنما تعیین می شود. این مشاوران در قسمت برنامه های تحصیلی و مهارت ها به اشتراک کننده ها مشوره می دهند. وقتی من در این برنامه اشتراک کردم Thomas Valenti به عنوان مشاور من تعیین شد.
در آغاز این برنامه، من خودم را به مشاورم معرفی کردم و از طرح ها، اهداف و مشکلات اجتماعی را که در افغانستان با آن روبرو هستم برایش گفتم. هر دو با هم توافق کردیم که به صورت مداوم با هم در ارتباط باشیم. من همواره به مشوره ها و پیشنهادات Thomas در بخش رشد توانمندی ها و مشخص ساختن اهدافم با دقت عمل می کردم و برایش از پیشرفت ام گزارش می دادم. کاری واقعاً جذاب و پرهیجانی بود؛ از یک طرف هر روز مهارت هایم رشد می کردند و از طرفی دیگر برنامه مشخصی برای زندگی ام داشتم. هر صبح وقتی از خواب بیدار می شدم، دقیقاً می دانستم چه باید بکنم و سردرگم نبودم. این گونه بود که با آقای Thomas Valenti خیلی صمیمی شدم. برایش از تمام ماجراهای زندگی ام می گفتم و او هم همیشه مرا تشویق می کرد. Thomas Valenti کسی بود که این فرصت را برایم مهیا کرد و کمک کرد تا بتوانم بورسیه تحصیلی در امریکا را دریافت کنم. من وقتی بورسیه امریکا را گرفتم Thomas Valenti با مدیران مکتبی که حالا در آن هستم صحبت کرد و برایم امتیاز خرید. به این ترتیب، چانس موفقیت مرا بیشتر کرد. آدرس ایمیل مکتب را برایم فرستاد. من هم به مکتب ایمیل فرستادم و خودم را معرفی کردم. چند روز بعد از جانب مکتب، ایمیلی دریافت کردم که اسناد و مدارک بیشتری از من خواسته بودند. من هم اسناد و مدارک لازم را فرستادم و در مورد مسایل مالی با هم به توافق رسیدیم. و این آغاز سفر تحصیلی من در آمریکا بود!
بعد از قبولی در مکتب، دشوارترین و نگران کننده ترین بخش کارم گرفتن ویزه ی دانشجویی آمریکا بود. خوشبختانه این کار در حدود کمتر از ۲۰ روز انجام شد. همه می دانند ویزا گرفتن آمریکا کار آسانی نیست؛ اما من برای دریافت آن شب و روز تلاش کرده بودم و سختی های زیادی را تحمل کرده بودم. از طرفی دیگر، شاید اگر با Thomas Valenti آشنا نمی شدم و یا مشوره های او را جدی نمی گرفتم، هیچگاهی به این موفقیت دست نمی یافتم.